თითქოს ვიღაცა მისინჯავს მაჯას, ვარ გალურსული და გატრუნული, როგორც სიზმარში ციური ტანჯვა _ ნისლივით მოდის შენი „ურმული“. ნისლივით მოდის შენი „ურმული“ და იკვირტება და იფოთლება, დგას მოთმინებით გადახურული ჩემი წარსული სულის მოთმენა. დგას მოთმინებით გადახურული გავარდნა, ჩემი ძმა განუყრელი, ნისლივით მოდის შენი „ურმული“, ცოდვა, საწყალი და გაურყვნელი. გულო, ო, გული როგორ მომითმენს, ვიდრე ეგ თითბრის ზარი წკრიალებს, შენი ხმა ესმათ, მოდგნენ, მოვიდნენ, მოვიდნენ, მაგრამ დაიგვიანეს. იქნებ ზეცაში ვინმე გჯობნიდა, ცა მეწამულით კრთოდა ალმურით, იქნებ გჯობნიდა, მაგრამ შორიდან ხომ მაინც ესმათ ხმა უცნაური. დაგუბული და გულს ჩაწურული, მეც იმ დაგუბულ ხმას გავუყევი, და შევიფარე შენი ურმული ცოდვა, საწყალი და გაურყვნელი.
hamlet gonashvili genialuri pirovneba iyo,me misi soflidan var da mis shesaxeb bevri msmenia. me vtvli rom is adamiani iyo udidesi kactmoyvare da qristiani adamiani da es leqsi natlad asaxavs mis shinagan sulier mdgomareobas rdgan vtvli me piradad rom tu mgeri da amav droulad shs gulshi syvaruli uflis,moyvasis,samshoblos da sheni micis suns grdznob yoveltvis da giyvars es suni. mashin mixvdebit am leqsis shinagan saxes da aseve mixvdebit da chascvdebit hamlet gonashvilis namger simgerebs.
